Aktualności

Dr Tadeusz Zgorzalewicz urodził się w Poznaniu 25 lutego 1922 r. Wybuch wojny zastał go rok przed maturą w Gimnazjum i Liceum im. Marii Magdaleny. Wojnę spędził jako robotnik w różnych firmach w Poznaniu. Maturę zdał w czerwcu 1945 r. i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UAM. Studia ukończył w 1951 r. i został młodszym asystentem w I Klinice Położniczo-Ginekologicznej. W 1950 r. zmarła w czasie porodu w Klinice AM żona II sekretarza KW PZPR i cała grupa obecnych na sali została oskarżona za jej śmierć. Wśród oskarżonych był również, jeszcze bez dyplomu, T. Zgorzalewicz. Mimo uniewinnienia przez sąd zostali zwolnieni z pracy. Byli wśród nich przyszli profesorowie, H. Bremborowicz i Z. Kornacki. Pierwszy został ordynatorem w Gorzowie Wlkp., drugi w Zielonej Górze i zabrał ze sobą Zgorzalewicza.

W latach 1951-1956 T. Zgorzalewicz pracował na Oddziale Położniczo-Ginekologicznym, zdobywając specjalizację I i II stopnia w tej dziedzinie. Ponieważ po założeniu rodziny w 1954 r. postanowił się usamodzielnić, przyjął propozycję objęcia ordynatury szpitala w Świebodzinie. Do Zielonej Góry wrócił w 1958 r. i objął stanowisko ordynatora, gdyż po powrocie do AM w Poznaniu dr. med. Zygmunta Kornackiego w Zielonej Górze w latach 1955-1958 było kolejno aż trzech ordynatorów. Oddział ustabilizował się dopiero pod kierunkiem dr. Zgorzalewicza, który pełnił tę funkcję przez 27 lat, aż do przejścia na emeryturę w 1987 roku.

W 1966 r. uzyskał doktorat pod kierunkiem prof. W. Michałkiewicza i opublikował 20 prac naukowych oraz wprowadził szereg nowych metod rozwiązań do praktyki lekarskiej, np. zastępując tzw. narkozę „kapaną” – intubacją oraz zastępując kleszcze wyciągaczem próżniowym.

Po oddaniu do użytku nowego pawilonu położniczo-ginekologicznego przy ul. Podgórnej podzielono dotychczasowy oddział na cztery nowe: noworodkowy, położniczy, ginekologiczny i septyczny. Dr Zgorzalewicz został ordynatorem ginekologii.

W 1980 r. dr Zgorzalewicz był współorganizatorem szpitalnej „Solidarności” i został jej pierwszym przewodniczącym. Reaktywował jej działalność już jako emeryt w 1989 r. Również w 1989 r. był przewodniczącym Miejskiego Komitetu Obywatelskiego przed wyborami do Sejmu. Współtworzył Okręgową Izbę Lekarską i przez dwie kadencje był przewodniczącym Okręgowego Sądu Lekarskiego.

Za swą działalność zawodową i społeczną był wielokrotnie odznaczany, m.in. Oficerskim i Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Rodła oraz tytułem Honorowego Obywatela m. Zielonej Góry.

Źródło: www.lubuskie.pl.