Aktualności

Zaczęło się od zaułka, gdzie stoją kamienice opatrzone numerem trzynaście. Pierwsza była galeria sztuki pod nazwą „Stara Fabryka Marii Idzikowskiej” (budynek z prawej strony), znana z wernisaży wystaw, którym towarzyszą wydarzenia muzyczne.

 

Rok temu przyszedł czas na budynki w głębi (z prawej strony). Podczas otwarcia miejsce nazwano Zaułkiem Artystów „Krzywy Komin”. Pod tą nazwą kryje się nowe centrum kultury będące miejscem spotkań i integracji zielonogórskich środowisk twórczych. Miasto udostępniło tam pracownie artystom sztuk wszelakich. Piwnice zaś zajęli lokalni winiarze, parający się sztuką nasadzania i hodowli winorośli oraz produkcji win.

 

Rewitalizacji doczekał się kolejny kompleks. Są to cztery budynki, z których jeden ma numer siedemnaście. Ów budynek przestał „straszyć”, bo został wyremontowany i teraz nową szatą przyciąga wzrok przechodzących obok. Remont finansowo wsparły władze Miasta Zielona Góra (dotacje celowe na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytkach).

 

Dawniej w tym miejscu był zespół fabryk włókienniczych, składający się z zakładu produkującego sukna, tkalni i hal. Powstał on w kwartale zamkniętym obecnymi ulicami: Fabryczną, Ogrodową i Przemysłową. Założycielem był Gustav Jancke (1845-1912), pochodzący z Pomorza kupiec, który zdobywał doświadczenie w zakresie produkcji sukna w Anglii. Przyjechał do naszego miasta w 1873 roku i uruchomił fabrykę włókienniczą, którą rozbudowywano i modernizowano do lat dwudziestych XX wieku. Podczas I wojny światowej realizowano w niej zamówienia wojskowe na tkaniny ubraniowe i koce, a po zakończeniu wojny zakład produkował tkaniny dla największych odbiorców konfekcji w Berlinie, Wrocławiu i Szczecinie.

 

Obecnie cztery budynki usytuowane są po obu stronach ulicy Fabrycznej. Ten z numerem 17 został wzniesiony w 1873 roku, jako trójkondygnacyjna bryła nakryta dwuspadowym dachem. Elewacja zakomponowana była symetrycznie z detalem architektonicznym w postaci gzymsów, boniowania (dekoracyjnego opracowania krawędzi), opasek i pilastrów (ustawionych przy ścianie płaskich filarów). Pierwotnie budynek pełnił funkcję magazynu.

 

Podczas remontu elewacji zakończonego w grudniu 2012 roku wykonano izolację ścian, oczyszczono, uzupełniono tynki i detal architektoniczny oraz założono warstwę malarską, dzięki czemu elewacje odzyskały dawny plastyczny blask. Kolorystyka ścian utrzymana została w ciepłych tonacjach. Wymieniono również stolarkę okienną na nową, stylizowaną na poprzedniej - historycznej. W efekcie budynek odzyskał utracone walory estetyczne.