Serwis wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Są one wykorzystywane w celu zapewnienia poprawnego działania serwisu i tworzenia statystyk. W każdej chwili możesz dokonać zmiany ustawień dot. przechowywania plików cookies w Twojej przeglądarce. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookies na Twoim komputerze. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce Plików Cookies
x
Urząd Miasta Zielona Góra Biuletyn Informacji Publicznej
Urząd Miasta Zielona Góra
ul. Podgórna 22
65-424 Zielona Góra
e-mail:

tel.: 68 45 64 100
fax: 68 45 64 155
Newsletter
Uruchom Czytanie Strony
piątek, 26 kwietnia 2024 r.

Od Grünberga do Zielonej Góry

Dodano: 2007-08-14 Autor:
Położony na niewielkim wzniesieniu poza murami obronnymi powyżej dawnej Bramy Nowej.

W latach 80-tych XVI wieku funkcjonowały tam cmentarz p.w. Świętej Trójcy oraz kościół nazywany powszechnie ?polskim?, służący później także jako kaplica cmentarna.



W 1809 r. cmentarz zlikwidowano a kościół rozebrano. W ich miejsce powstał plac targowy zwany Nowym Rynkiem.

W drugiej połowie XIX wieku postawiono nowe obiekty użyteczności publicznej. W 1812 roku szkołę dla dziewcząt, 1828 roku resursę kupiecką z salą widowiskową, restauracją i kręgielnią. W 1846 roku do nowego budynku wprowadzono szkołę realną [w latach 1853 ? 1944 gimnazjum, a obecnie obiekt Uniwersytetu Zielonogórskiego], w 1850 roku wybudowano dom opieki, w parę lat później szkołę katolicką zwaną ?białą szkołą? [obecnie należy do UZ]. W 1884 roku powstała szkoła ludowa zwana od koloru elewacji ?szkołą czerwoną?. Po wojnie mieściła się tam szkoła, krótko dom akademicki, a obecnie jest siedzibą Telekomunikacji Polskiej S.A. Po północnej stronie placu w roku 1857 oddano do użytku gmach Sądu Powiatowego, obecnie Sąd Okręgowy.

Reprezentacyjne obiekty na Placu Słowiańskim wybudowano w większości w stylu neoklasycystycznym. Teren, który porastały nieliczne drzewa był ozdobiony pomnikiem z 1872 roku poświęconym ofiarom wojny prusko ? francuskiej.


Opracował: Arseniusz Woźny
« powrót