Od Grünberga do Zielonej Góry

        Dom winiarza to jeden z czterech zachowanych obiektów z 726 domków, jakie funkcjonowały do końca XIX wieku w Zielonej Górze. Pierwotnie drewniane, parterowe XVIII- wieczne domki stawiano w celu przechowywania sprzętu. W licznych pomieszczeniach przechowywano prasę śrubową do wyciskania winogron oraz beczki, z mniejszych to paliki do podtrzymywania krzewów winorośli, druty, skrzynie, kosze oraz inne narzędzia niezbędne do uprawy winnej latorośli. W piwnicznych komórkach magazynowano moszcz i wino.



        W XIX wieku pojawiły się domki piętrowe. Ich czterospadowe dachy, zwykle były zwieńczone balustradą. Parter i piwnica domku nadal służyły celom produkcyjno-magazynowym, a piętro wraz z jadalnią, sypialnią i salonem pełniło funkcję mieszkalno-rekreacyjną.



        Widoczny na zdjęciu domek winny, położony na jednym z najwyższych wzniesień Zielonej Góry, został wybudowany w 1818 roku na użytek przemysłowca Augusta Gremlpera.



        W 1956 roku do domku dobudowano szklany pawilon, w którym znajduje się egzotyczna roślinność, następnie otwarto kawiarnię i restaurację - ?Palmiarnia?. Obecnie budynek znajduje się w otoczeniu parku winnego, który nawiązuje do tradycji winiarskich Zielonej Góry.