Od Grünberga do Zielonej Góry

Zielona Góra sprawia wrażenie miasta zabytkowego, co może wynikać z faktu rozległego obszaru śródmieścia, od ulicy Kożuchowskiej po Dworcową i od Wrocławskiej po Batorego.



Rozplanowanie starego miasta, zachowane bez istotnych zmian od XIII wieku, oparte jest na wytyczeniu rynku na planie prostokąta [60 x 160 metrów]. Rynek, z którego wychodziło sześć uliczek, zabudowywano domami mieszkalnymi w przeciągu kolejnych wieków. Handel prowadzony na rynku nadał jego częściom nazwy: mięsny, mączny, lniany i zbożowy. Po przebiciu trzeciej bramy wytyczono rynek garncarski [obecnie Plac Pocztowy] oraz plac targowy nazywany od XVII wieku Placem Drzewnym [obecnie ul. Drzewna]. W XIX wieku przebito mur miejski wytyczając obecną ulicę Pod Filarami. Wtedy też na terenie pocmentarnym powstał ostatni rynek, zwany nowym [dzisiejszy Plac Słowiański].





Rynek zielonogórski zdominowany jest zabudową mieszkalną ? głównie kamienicami z XIX wieku. Ich wystrój zewnętrzny bogaty w detale architektoniczne i dekoracje pozwoli wyróżnić różne style architektoniczne od eklektycznego, modernistycznego po neorenesansowy.



Obecnie kamienice wokół rynku pełnią funkcję handlowo ? usługową i mieszkalną.