Od Grünberga do Zielonej Góry

Dawną szkołę ewangelicką ? okazały piętrowy budynek z mansardowym dachem ? zbudowano w latach 1768 ? 1770 w miejscu przebiegu dawnych murów obronnych. Na cześć króla pruskiego Fryderyka II szkołę nazwano Fryderycjańską. W budynku szkoły znajdowały się 4 klasy lekcyjne, dwa pokoje mieszkalne dla nauczycieli, dwa mniejsze pomieszczenia, sypialnia i kuchnia. Na poddaszu przewidziano pokoje dla uczniów spoza Zielonej Góry.



Do szkoły mogła uczęszczać młodzież męska wyznania ewangelickiego, którą nauczano czytania, pisania, arytmetyki, geografii, śpiewu, rysunku i języków obcych w systemie czteroletnim. W ramach edukacji przewidziano również elementy przysposobienia zawodowego do pracy w rzemiośle tkackim. W efekcie wprowadzenia reformy szkolnictwa z 1788 roku, placówka zaczęła przyjmować chłopców i dziewczęta różnych wyznań.

W 1846 roku siedzibę szkoły przeniesiono do nowo powstałego budynku na obecnym Placu Słowiańskim jako szkołę realną, którą w 1854 roku przemianowano na gimnazjum. Stara siedziba służyła dalej jako szkoła powszechna ewangelicka dla chłopców [sześcioklasowa] i dziewcząt [dwuklasowa]. Dla dzieci ubogich utworzono klasę koedukacyjną szkoły elementarnej. Faktycznie od początku XX wieku była to szkoła miejska dla dzieci wszystkich wyznań.



Po pierwszej wojnie światowej w budynku, oprócz szkoły, mieściły się: uniwersytet ludowy, archiwum miejskie, a od 1936 roku były tutaj eksponowane zbiory prehistoryczne Heimatmuseum przeniesione ze staro-luterańskiego zboru.

Gruntownym remontom i przebudowie budynek został poddany po II wojnie światowej. Zmieniono wtedy układ funkcjonalny pomieszczeń, w 1966 roku przykryto elewację nowym tynkiem, natomiast kształt bryły architektonicznej pozostał w pierwotnym stanie.

Obecnie budynek pełni funkcje mieszkalne oraz usługowo-handlowe.